Hey! Kennen wij elkaar al? Als ik bij jullie kom fotograferen, dan is het wel zo fijn als je iets van me weet.
Je kunt de kennismaking kort houden of lang maken. Wat jij prettig vindt!
Korte kennismaking
Ik ben Jasja de Wit, getrouwd met Rudy en moeder van twee tieners: Coen en Tim. We wonen sinds 2001 met veel plezier in Zutphen. Ik ben een mensen-mens en ga graag op pad met mijn gezin en mijn vriendinnen. Van een avondje naar de film, het theater of een concert kan ik heerlijk opladen. En de geur van koffie vóór ik opsta is onweerstaanbaar, net als een spontane knuffel van mijn kinderen.
Naast lezen en lekker rommelen in de tuin, zijn fotograferen en wandelen altijd een hobby geweest. Daar kreeg ik alle tijd voor toen ik in 2013 voor drie jaar met mijn gezin in Singapore ging wonen. Een uitdaging die ik nooit had willen missen. Het gaf me de tijd en de gelegenheid om me te ontwikkelen. Op persoonlijk vlak en in de fotografie. Ik heb diverse opleidingen, cursussen en workshops gevolgd en heb zo van mijn hobby mijn beroep gemaakt. Maar die periode in Singapore heeft me ook op het pad van mijn missie gebracht. Wil je weten wat die is? Lees dan toch even verder…
waarom ik doe wat ik doe...
Heb je de korte kennismaking gelezen? Dan weet je dat ik met mijn gezin drie jaar in Singapore heb gewoond. We verhuisden daarheen vanwege het werk van mijn man Rudy. Ik zette een streep onder mijn werk als ambtenaar -waar ik niet meer gelukkig van werd- en besloot een opleiding fotografie te volgen. Na mijn opleiding lag de inspiratie aan mijn voeten, Singapore is een geweldig land en we maakten prachtige reizen in de vakanties. En toch ligt mijn focus niet meer op reisfotografie. Ik vertel je graag waarom.
We woonden nog in Singapore toen ik een blog las van Maxabella. Ze schreef hoe graag ze haar gezin fotografeerde, maar zelf eigenlijk nooit op de foto stond. Gewoon, vanwege onzekerheden die elke vrouw wel kent. Ze beschreef ook hoe ze daardoor onzichtbaar werd. Hoe haar kinderen straks foto’s van hun jeugd zouden hebben zonder haar. En dat terwijl ze juist met hart en ziel voor haar kinderen zorgde en er altijd voor hen was. Maxabella zette mij aan het denken, maar zoals altijd bleef ik liever achter dan vóór de camera.
Dat veranderde toen ik een cursus Day in the Life-fotografie volgde. Het was mijn kennismaking met documentaire gezinsfotografie, waarbij het dagelijks leven wordt vastgelegd zoals het is. Tijdens die cursus viel het kwartje. Docente Kirsten Lewis vertelde over haar moeder, die ook fotografe was. Zij maakte ofwel foto’s van Kirsten, óf ze was aan het werk. Kirsten heeft daardoor maar één foto van haar en haar moeder… De foto’s die zij miste, wilde ze nu graag aan anderen geven. Niet eens zozeer aan de moeders, maar aan hun kinderen: “Because those moments never come back”.
Tranen stroomden over mijn wangen… Kirsten had zó gelijk: die momenten komen nooit meer terug! Mijn eigen moeder is in 2000 overleden. In mijn kinderalbum staan bijna geen foto’s waar zij ook op staat en ik heb weinig foto’s van ons complete gezin. Ik herinner me één foto van ons in Volendammer kostuum en één ter gelegenheid van het zilveren huwelijk van mijn ouders: ons gezin keurig op een rij. En natuurlijk zijn er foto’s van verjaardagen, Sinterklaas en vakanties. Maar beelden van ons dagelijks leven zijn er nauwelijks, terwijl ik het zo fijn zou vinden om die te hebben.
Mijn eigen gemis werd mijn passie: gezinnen fotograferen tijdens die o zo gewone, dagelijkse momenten. Momenten waarvan je pas weet hoe bijzonder ze zijn als ze achter je liggen. Als je ze wilt hebben, maar niet meer kunt maken. Ik specialiseerde me in Day in the Life fotografie, volgde online en offline cursussen. Schreef me in voor een praktijkcursus bij Marjolijn Maljaars en ging bij haar in een mentortraject. En ondertussen realiseerde ik me ook hoe stom ik zelf bezig was. Ook ík was onzichtbaar, net als Maxabella. Dus ik vraag sindsdien vaker of mijn man foto’s wil maken van mij en mijn jongens. En ik vroeg om een bijzonder Moederdagkado. Ik wilde graag een reportage van ons gezin door Marjolijn. Ze kwam op een avond tijdens onze meivakantie naar het strand. Er werd niet geposeerd, maar lekker gevoetbald en gevliegerd. Persoonlijk vond ik dat best even lastig: ook ik heb mijn onzekerheden -haar wat niet wil en mijn eeuwige kilo’s teveel-. Maar hey, that’s me! Zó zullen mijn jongens zich mij later herinneren. En als ik nu naar die foto’s kijk, dan weet ik weer precies hoe ik me die avond voelde: een blije, trotse moeder en vrouw. Hopelijk zien mijn jongens dat later ook als ze in het album bladeren. En dat maakt die foto’s onbetaalbaar!
Ik ben ervan overtuigd dat elk gezin dit soort foto’s zou moeten hebben. En daarom zet ik alles op alles tijdens mijn Day in the Life shoots. Of ik nu een reportage voor je maak op een werkdag, op een weekenddag, een familiedag, of je huwelijksdag: ik maak foto’s van de momenten die ertoe doen…. want ze komen nooit meer terug!
Wil je liever persoonlijk kennismaken? Neem contact met me op, een afspraak is snel gemaakt.
Ik ben benieuwd wat ik voor je kan doen!
Fotografie: Marjolijn Maljaars, Maljaars Fotografie